- lodzkie.travel - Ziemia Łódzka

Zespół pałacowo-parkowy arcybiskupów gnieźnieńskich w Skierniewicach

Na zespół pałacowo-parkowy arcybiskupów gnieźnieńskich w Skierniewicach, zlokalizowany przy ulicach Konstytucji 3-go Maja, Waryńskiego i Sienkiewicza składają się:

pałac arcybiskupów gnieźnieńskich wzniesiony w latach 1610-19 a przebudowany w stylu późnobarokowym ok.1762 r., po części według projektu Efraima Schroegera.

Poważną rozbudowę pałacu – według projektu Ippolito Monighettiego - rozpoczęto ponad sto lat później. Poszerzono wówczas bryłę budynku - dodano wówczas wieloboczne przybudówki i wieże. Elewacji budynku nadano formy neorenesansowe - wzniesiono portyk, obniżono dach i attykę, którą zwieńczono kartuszem. Wnętrze pałacu przebudowano na eklektyczne.

W latach 60-tych XX wieku przystąpiono do przywrócenia pałacowi form późnobarokowych. Rozebrano portyk i kartusz – dobudowane przez Monighettiego oraz zmieniono wygląd elewacji;

kuchnia pałacowa wzniesiona w XVIII w. według projektu Efraima Schroegera, w stylu klasycystycznym. W XIX w. została przebudowana według projektu Monighettiego w formach neorenesansowych, z przeznaczeniem na oranżerię. Budynek wzniesiono jest na planie litery "L" i połączono z pałacem pergolą;

trzy oficyny pałacowe, podobnie jak kuchnia wzniesione w XVIII wieku według projektu Schroegera a następnie w wieku XIX przebudowane bez wyraźnych znamion stylowych. Budynek wzniesiono na planie litery "S", "L" i "C";

holendernia - wzniesiona w XIX w. jako obiekt towarzyszący osadzie pałacowej w Skierniewicach, z przeznaczeniem na oborę i inne cele gospodarcze. Budynek bez wyraźnych znamion stylowych wzniesiono na rzucie prostokąta z dobudowanymi dwoma pomieszczeniami i gankiem. Wysokość obiektu i konstrukcja dachu jest zróżnicowana. Budynek przebudowano w XX w. na cele mieszkalne;

wozownia - budynek wzniesiony w XVIII wieku z przeznaczeniem pod oborę a przebudowano na wozownię w XIX stuleciu. Z kolei w wieku XX częściowo przebudowany na cele garażowe i magazynowe. Wzniesiony jest na rzucie prostokąta, w części jednokondygnacyjny a w części dwukondygnacyjny;

willa „Aleksandria” zwana też pałacykiem myśliwskim „Sebadiany” wybudowana w 1841 r. przez architekta Adama Idzikowskiego. Ten eklektyczny budynek rozbudowano w XX wieku w kierunku zachodnim o parterową przybudówkę. Willa wzniesiona na rzucie prostokąta posiada portyk i balkon od strony północnej oraz ryzalit od strony wschodniej i tarasy;

brama pałacowa z kordegardami (od strony ul. Sienkiewicza) wybudowana według projektu Efraima Schreogera w latach 1779-80. Jej architektura opiera się na zasadach klasycyzmu i przypomina ukształtowanie fasady kościoła św. Jakuba. Obiekt został wzniesiony na planie łagodnego łuku z dwoma półkolistymi skrzydłami o kolumnowych portykach, w których ulokowane zostały kordegardy;

XIX-wieczny park pałacowy typu krajobrazowego o powierzchni 42 ha, położony po obu stronach rzeki Łupii. Dzieli się na park pałacowy oraz ogród przy letniej willi Adama Idzikowskiego nazwanej „Aleksandrią” – obie części oddzielone są linią kolejową.

INFORMACJA TURYSTYCZNA